Месяц: Сентябрь 2020
Արևելյան դպրոց-պարտեզ
Տեխնոլոգիայի հերթական դասը անցկացրեցի Արևելյան դպրոցում` 6-7 տարեկան սովորողնեիր մոտ: Դասի թեման երկրաչափական մարմիներն էին, որի նպատակն էր ոչ միայն սովորողներին ծանոթացնել դրանց հետ, այլ կիրառել դրանք կերպարվեստում: Դասվարը թեմային ծանոթացնելուց հետո, գրատախտակին ցույց տվեց թե ինչպես կարելի է այն կիրառել , որից հետո սովորողները սկսեցին իրենց ստեղծագործական աշխատանքը: Սովորողներն երկրաչափական մարմիններից ստացան ուրախ և գունեղ պատկերներ:
Երկրաչափական հետաքրքիր պատկերներին փոխարինեց մեր հայրենիքի տեսարժան վայրերը, որը հաջորդ դասաժամի թեման էր: Առաջադրանքը լսելուց հետո սովորողներն անմիջապես անցան գործի ,քանի որ տրամադրող էր և՛ թեմայի անվանումը, և ՛ երաժշտության ընտրությունը: Սովորողների աշխատանքները տարբերվում էին իրարից, բայց զգացվում էր մի ընդհանուր տրամադրություն՝ սեր և ջերմություն հայրենիքի նկատմամբ:
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոց-պարտեզ
Ասում են, ինչպես սկսեսք ձեր օրը , այպես էլ այն կանցնի։ Կրթահամալիրի մուտքի մոտ արդեն կար ուրախ տրամադրություն ` երգ ու շուրջպար, դասվարների և սովորողների կատարմամբ։ Այսպես է սկսվում յուրաքանչուր սովորողի և դասվարի օրը կրթահամալիրում, որը իմ կարծիքով, ոչ միայն ստեղծում է լավ տրամադրություն, այլ սովորողներին կրթում է ազգային ոգով:
Օրվա լավ սկզբին հաջորդեց հաջող դասապրոցեսը: Մասնակցել եմ տեխնոլոգիայի դասերին, որոնցից ստացել եմ վառ տպավորություններ: Շատ կարևոր էր, որ սովորողներն ինձ հետ համագործակցեցին սիրով․ դասվար- սովորող կապը ստացվեց։
Ներկա եմ եղել 1-2 դասարանի սովորողների տեխնոլոգիայի դասերին, որտեղ սովորողները մեծ սիրով և ոգևորությամբ նկարում էին իրենց առաջադրված թեման: Տաղանադավոր էին սովորողներից յուրաքանչյուրն , անսպառ էր նրանց երևակայությունը : Այնուհետև փոքրերի աշխարհից անցա դեպի ավելի բարձր դասարան, որտեղ, իհարկե, պահանջն ավելի է մեծանում: 4-5 դասարանի սովորողների հետ գծագրեցինք իրենց ննջասենյակները ՝ մի փոքր ծանոթացնելով գծագրական հմտություններին:
Ինձ մոտ ձևավորված լավ տպավորությունների և ոգևորության գործում մեծ էր դասվարների դերը , որոնց բարեկիրթ մոտեցումն ինձ ավելի մոտեցրեց կրթահամալիրին:
Կամավոր աշխատանքներ
ՈՒսումնական նախագիծ
Անվանումը (վերնագիրը)` կերպարվեստը ամենուր
Նախատեսված է (նշել տարիքային խումբը, դասարանը)՝ 5-7 դասարանի սովորողների համար
Մասնակիցներ՝ 10-12 տարեկաններ, դասավանդողներ
Նպատակը ՝
- երեխաների մոտ զարգացնել մտածողությունը,
- ինքնաարտահայտվելու կարողությունը,
- նկարչական հմտությունները տարբեր ոլորտներում կիրառելու կարողությունը։
Խնդիրները `
- սովորողների մոտ զարգացնել նյութի հետ աշխատելու հմտությունները,
- յուրաքանչյուր սովորողի մոտ անհատական ձեռագրի զարգացում,
- զարգացնել գեղեցիկը տեսնելու և գեղեցիկի կանոներով ապրելու կարողություն ,
- զարգացնել գունազգացողությունը։
Նախագծի ընթացքում նախատեսվում է (ակնկալիքներ, արդյունքներ) սովորողների մեջ զարգացնել հասարակության մեջ ինքնաարտահայտվելու կարողություն և մեր սիրելի իրերին նոր կյանք տալու հմտություն։
Միջավայրը (նշել իրականացման վայրերը)` բնության գրկում
Անհրաժեշտ գործիքները՝
- սովորողի անձնական հագուստ կամ այլ իր,
- որևէ հարթություն իրն ամրացնելու կամ դնելու համար,
- մատիտ, վրձին,
- ամրակներ,
- հագուստին կամ տվյալ իրին համապատասխան ներկեր,
- կատարվելիք աշխատանքի էսքիզը։
Կիրառվող մեթոդները՝ ինքնուրույն աշխատանք կամ մոնտեսորյան մեթոդ,
Նախագծի ընթացքում նախատեսվող ուսումնական ճամփորդություն(ներ)ը, համագործակցությունները, կրթական փոխանակումները ՝ սովորողների հետ այցելել կիրառական արվեստի բոլոր ճյուղերի մասնագիտացված խմբակներ և կազմակերպել յուրաքանչյուր ճյուղի մասնագետի հետ հանդիպում։
Նշել նախագծի հնարավոր հեռանկարային զարգացումները՝ կերպարվեստի ներգրավումը սովորողների առօրյա, սովորողների կողմից նյութի ընկալումը ոչ որպես նյութ այլ նաև գեղարվեստական արժեք։
«Իրական կյանքի գոտի »
Վերոնշյալ վերնագրում ամփոփվում են իմ ՝ կրթահամալիրից ստացած տպավորությունները։ Քանի որ տարվում են հսկայական աշխատանքներ յուրաքանչյուր սովորողի հետ, նրան որպես անհատականություն ձևավորելու համար, համատեղելով՝ ուսումնական գործընթացն իրական կյանքի հետ ։ Համալիրն կրթում է բազմակողմանի զարգացած, իր «ես »-ը կարևորող, հասարակությունը սիրող և հարգող, կյանքին ինտեգրված հասուն մարդ։
Հատկապես ոգեշնչող էր կրթահամալիրի հիմնադիր տնօրենին` Աշոտ Բլեյանին ( ով նաև մանկավարժ և հասարակական գործիչ է) հանդիպելը։ Նրա հետ զրույցն ողողված էր սովորողների և համալիրի նկատմամբ անսահման սիրով, որն փոխանցվում և ոգևորում է դիմացինին։
Միջավայրն ձևավորված է այնպես, որ ոչ միայն հետաքրքիր լինեի, այլ բավարարի նաև տվյալ տարիքի երեխաների անհրաժեշտությունները ։ Դասասենյակներում յուրաքանչյուր իր նախատեսված է սովորողի զարգացմանն աջակցելուն՝ արթնացնելով նրա բնական հետաքրքրությունները։
Համալիրի՝ մթնոլորտին և բարեհամբույր անձնակազմին ծանոթանալով, կրկնապատկվեց իմ ցանկությունը կրթահամալիրում աշխատանքի անցնելու և զարգանալու կրթահամալիրի մեթոդներով։
Ինքնակենսագրական
Ես Անուշ Գևորգյանն եմ։ Ծնվել եմ 1990 թ․ հունիսի 17-ին։ Միջնակարգ կրթությունը ստացել եմ ք․ Մասիսի թիվ 4-րդ դպրոցում։ 2007 թ․ընդունվել եմ ՀՊՄՀ-ի Գեղարվեստի ֆակուլտետ, որտեղ ստացել եմ և՛ բակալավրի, և՛ մագիստրոսի աստիճան։ Մարդկային հարաբերությունները ուսումնասիրելու և զարգացնելու նպատակով, 3 ամիս աշխատել եմ սպասարկման ոլորտում։ Սիրում եմ ինքնուրույն ձեռք բերել նոր գիտելիքներ և ինձ փորձել տարբեր ոլորտներում։ Այդ իսկ պատճառով 2013թ-ից աշխատել եմ «Ֆարրեն» հարսանյաց սրահում որպես մենեջեր- դիզայներ։
Ամուսնացած եմ ունեմ երեխա և իմ կյանքի «դեկրետային» փուլը օգտագործել եմ նոր գիտելիքներ ( տորթերի ձևավորում և դիմահարդարում) ձեռք բերելու և ինքնազարգացման համար։ Քանի որ սիրում եմ իմ մասնագիտությունը, պատվերով նկարում եմ գործվացքների վրա։ Մասնագիտության ընտրությունը կապված է երեխաների նկատմամբ ունեցած մեծ սիրո հետ, քանի որ նրանք լցնում են մեր կյանքը ,ունեն անսպառ երևակայություն, դրականը տեսնելու և գնահատելու մեծ կարողություն։
Եվ որպես վերջաբան , նաև ինձ ամբողջական բնութագրող մոդուլ , մեջբերեմ հանրահայտ Լեոնարդո Դա Վինչիի խոսքերը․«Խառնվածքից զուրկ մարդը չի կարող ոչ՛ նկարիչ լինել, ոչ՛ բազմակողմանի մարդ, ոչ էլ ընդհանրապես մի մարդ, որը ինքնամոռաց կարող էր զբաղվել գիտական կամ գեղարվեստական պրոբլեմներով»։
Անուշ Գևորգյան 